...όνειρα θερινής νυκτός οι σκέψεις του/της παιδός....
Τούτο το 'αγριόμελο' δεν είναι άλλο από το κεχριμπάρι (τουρκική kehribar < περσική
kahrubā), από τη φυσική εκείνη ρυτίνη (<ρετσίνι), απ' την οποία κατασκεύαζαν παλιότερα βερνίκια και κόλλες, αλλά και το χρησιμοποιούσαν και οι βιολιτζίδες: στο δοξάρι βάνανε τρίχες από άλογο ή από ...... (ακακία) και τις περνούσαν με το ρετσίνι.
Στην αγιογραφία και την επιπλοποιία, φτιάχνανε απ' αυτό τη γομαλάκα (προσοχή στην ορθογραφία!), δηλ. γόμα (<κόμι) λάκα (= που προκαλούσε γυαλιστερή επιφάνεια) και λουστράρανε τσου κομούς και βερνικάρανε το ασήμι που έπαιρνε χρώμα χρυσαφί.