ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Φθινόπωρο στον κήπο... στον κήπο του σπιτιού και της ψυχής
μ' ορίζοντα Χειμώνα...

Πιο πολύ απ' όλα
με πειράζουν όχι οι προσβολές σε μένα
που αδιαφόρησα ή ανέχθηκα,
μα
σ' αυτούς που τ' όνομά τους κρατώ
κι αμαύρισα
κι άφησα να πομπέψουν
αυτοί...
που τέτοια ονόματα δεν είχαν και δεν μπορούν
μήτε ν' αντέξουν, μήτε να θωρήσουν...

Μα εγώ, ο ένας κι ο κανένας,
πεσμένος και λαβωμένος από τους
Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες της κατ' ευφημισμόν 'πολιτικής'
κείτομαι πικραμένος, γιατί...
δεν αντέχω να αισθάνομαι ανήμπορος χωρίς να έχω φταίξει
ή να πουλώ το αίμα των παιδών που δεν γεννήθηκαν ακόμα
ή να ξεπουλώ την ψυχή μου για το χρήμα που δεν είδα και δεν ακούμπησα...

Φθινόπωρο μπροστά, στο βάθος ο Χειμώνας...

Μα ελπίζω...
ελπίζω στην άνοιξη, όχι την πολιτική, μα την πνευματική...
γιατί αυτοί οι έρμοι οι προγόνοι μου αυτό με δίδαξαν...
να σκέφτομαι και να τολμώ...