Διαβάζουμε στη wikipedia:
Η μελιτζάνα (επισ. Solanum melongena) είναι ποώδες, πολυετές φυτό του γένους Στρύχνον (Solanum) της οικογένειας των Στρυχνοειδών (Solanaceae) και καλλιεργείται για τον ομώνυμο καρπό της. Το όνομά της προέρχεται από παραλλαγή της λατινικής της ονομασίας melongena. Με αλλαγή του “b” σε “m” προέκυψε στα ιταλικά η λέξη "melanzana" (πέρασε στα ελληνικά ως "μελιτζάνα". Στην αρχαιότητα, ήταν ιθαγενές φυτό της Ινδίας, αλλά καλλιεργούνταν προϊστορικά και στην Κίνα και την Κεντρική Ασία. Η πρώτη γραπτή αναφορά για το φυτό εντοπίζεται σε μια αρχαία κινέζικη αγροτική πραγματεία το 544 π.Χ.. Στην Ευρώπη ήρθε μάλλον με τους Άραβες. Στην Ελλάδα έφτασε το 12ο-13ο αιώνα και από τότε αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της Μεσογειακής διατροφής. ... Κυριότερες ποικιλίες στην Ελλάδα είναι του Λαγκαδά με τους ωοειδείς και μακριούς καρπούς βάρους 150 περίπου γραμμαρίων χρώματος σκούρου μοβ, η τσακώνικη μελιτζάνα Λεωνιδίου (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης από το 1996), με μακριούς καρπούς 120-150 γραμμαρίων μοβ χρώματος, και Σύρου, μία πρώιμη ποικιλία με τους μεγαλύτερους καρπούς που φτάνουν και τα 300 γραμμάρια. Είναι χοντροί και στρογγυλοί ή σχήματος αχλαδιού και το χρώμα τους είναι σκούρο μοβ. Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως είναι η Κίνα, δεύτερη η Ινδία και τρίτη η Τουρκία. Στην Ευρώπη, πρώτη στην παραγωγή μελιτζάνας βρίσκεται η Ιταλία και ακολουθούν η Ισπανία και η Ελλάδα. Στην Κρήτη καλλιεργείται το 50% της εγχώριας παραγωγής.
Η μελιτζάνα κυριαρχεί σε πιάτα των χωρών της Μεσογείου. Ο κλασικός Ελληνικός μουσακάς και τα παπουτσάκια, η Ιταλική μελιτζάνα με παρμεζάνα και το Τούρκικο Ιμάμ Μπαϊλντί είναι από τα πιο γνωστά. Γίνεται επίσης ψητή, τηγανιτή, βραστή, σαλάτα και στο ξύδι (τουρσί). Η μελιτζάνα έχει μικρή θρεπτική αξία και χαρακτηριστική γεύση. Περιέχει μία πρασινωπή ουσία, τη σολανίνη που μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές, όταν οι καρποί καταναλωθούν άγουροι ή πολύ ώριμοι. Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή.
Πριν από χρόνια, όταν είχαμε πάει με κάτι ψαρτάδες ιντονάδους κατά Σικελία μεριά και τσου τα ψάλαμε σ' ένα χωριό κοντά στο Corleone, μας εκάνανε το τραπέζι για να μας φχαριστήσουνε που δεν ημάστενε τέγια φάρτσοι.
Μας επήρανε σ' ένα βουνό κακοτράχαλο και σκοτεινό, κι όλο ανεβαίναμε και ανεβαίναμε κι αρχίσαμε να βλέπουμε στο ξύπνιο μας σκηνές από το Νονό.
Εντέλει, εφτάκαμε στο τέλος του δρόμου, κι εκεί, στη μέση του πουθενά, ήτανε ένα εστιατόριο -να το κάμει ο Θέος- που δεν μας εγιόμιζε το μάτι. Τι να κάμουμε κι εμείς οι καψεροί, στανικώς εμπήκαμε μέσα και εκάτσαμε στα σκάνια.
Ο μάστορας άργουνε και τα σερβίτσια ήτανε τση συφοράς. Πώς να χορτάσουμε; Άδεια κι άδεια η μπάκα μας, εβαλθήκαμε να τηνε γεμίσουμε μ' αγέρα κοπανιστόνε. Επήραμε τόνο κι αρχινίσαμε να τραγουδάμε.
Με τα πολλά, ήρθανε και τα πιάτα: μακαρόνια, μακαρόνια και ...μακαρόνια! Οποία έκπληξις!
Ήτανε σερβιρισμένα με κάτι πράματα από πάνου, μαύρα, κατάμαυρα. Τι να κάμουμε, εξεκινήσαμε και σταματημό δεν είχαμε, όχι από την πείνα, αλλά από τη νοστιμάδα !!! Τόσο νόστιμη μακαρονάδα δεν είχαμε ματαφάει!
Εσταματήσαμε λοιπόν, το τραγούδι κι αρχίσαμε να τραγουδούνε τα πηρούνια μας. Του μαγείρου όμως, που ήτανε κι εστιάτορας και σερβιτόρος και δεν ξέρω γω τι άλλο, του εκακοφάνηκε που εσταματήσαμε το τραγούδι, κι εβγήκε όξω από την κουζίνα του με την κουτάλα και μας είπε εις άπταιστον ιταλικήν ... κάτι σιτσιλιάνικα, που σε μετάφραση εβγαίνε η σούμα: όσο τραγουδάτε έχει φαί κι άμα σας αρέσει.
Το λοιπό, να μην τα πολυλέμε, ετραγουδούσαμε μέχρι τα χαράματα, κι από μπάκα... όλη γιομάτη μακαρόνια με μελιτζάνες... γιατί η νοστιμάδα ήταν όλη σ' εκείνα τα μαύρα πράματα, που δεν ήτανε άλλο από μελιτζάνες...
Κι α δε με πιστεύετε για τη νοστιμιά τους, φάτε κάνα κομμάτι greek musaka και πείτε μου αν η νοστιμιά δεν είναι στη μελιτζάνα...
Η μελιτζάνα (επισ. Solanum melongena) είναι ποώδες, πολυετές φυτό του γένους Στρύχνον (Solanum) της οικογένειας των Στρυχνοειδών (Solanaceae) και καλλιεργείται για τον ομώνυμο καρπό της. Το όνομά της προέρχεται από παραλλαγή της λατινικής της ονομασίας melongena. Με αλλαγή του “b” σε “m” προέκυψε στα ιταλικά η λέξη "melanzana" (πέρασε στα ελληνικά ως "μελιτζάνα". Στην αρχαιότητα, ήταν ιθαγενές φυτό της Ινδίας, αλλά καλλιεργούνταν προϊστορικά και στην Κίνα και την Κεντρική Ασία. Η πρώτη γραπτή αναφορά για το φυτό εντοπίζεται σε μια αρχαία κινέζικη αγροτική πραγματεία το 544 π.Χ.. Στην Ευρώπη ήρθε μάλλον με τους Άραβες. Στην Ελλάδα έφτασε το 12ο-13ο αιώνα και από τότε αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της Μεσογειακής διατροφής. ... Κυριότερες ποικιλίες στην Ελλάδα είναι του Λαγκαδά με τους ωοειδείς και μακριούς καρπούς βάρους 150 περίπου γραμμαρίων χρώματος σκούρου μοβ, η τσακώνικη μελιτζάνα Λεωνιδίου (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης από το 1996), με μακριούς καρπούς 120-150 γραμμαρίων μοβ χρώματος, και Σύρου, μία πρώιμη ποικιλία με τους μεγαλύτερους καρπούς που φτάνουν και τα 300 γραμμάρια. Είναι χοντροί και στρογγυλοί ή σχήματος αχλαδιού και το χρώμα τους είναι σκούρο μοβ. Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως είναι η Κίνα, δεύτερη η Ινδία και τρίτη η Τουρκία. Στην Ευρώπη, πρώτη στην παραγωγή μελιτζάνας βρίσκεται η Ιταλία και ακολουθούν η Ισπανία και η Ελλάδα. Στην Κρήτη καλλιεργείται το 50% της εγχώριας παραγωγής.
Η μελιτζάνα κυριαρχεί σε πιάτα των χωρών της Μεσογείου. Ο κλασικός Ελληνικός μουσακάς και τα παπουτσάκια, η Ιταλική μελιτζάνα με παρμεζάνα και το Τούρκικο Ιμάμ Μπαϊλντί είναι από τα πιο γνωστά. Γίνεται επίσης ψητή, τηγανιτή, βραστή, σαλάτα και στο ξύδι (τουρσί). Η μελιτζάνα έχει μικρή θρεπτική αξία και χαρακτηριστική γεύση. Περιέχει μία πρασινωπή ουσία, τη σολανίνη που μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές, όταν οι καρποί καταναλωθούν άγουροι ή πολύ ώριμοι. Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή.
Πριν από χρόνια, όταν είχαμε πάει με κάτι ψαρτάδες ιντονάδους κατά Σικελία μεριά και τσου τα ψάλαμε σ' ένα χωριό κοντά στο Corleone, μας εκάνανε το τραπέζι για να μας φχαριστήσουνε που δεν ημάστενε τέγια φάρτσοι.
Μας επήρανε σ' ένα βουνό κακοτράχαλο και σκοτεινό, κι όλο ανεβαίναμε και ανεβαίναμε κι αρχίσαμε να βλέπουμε στο ξύπνιο μας σκηνές από το Νονό.
Εντέλει, εφτάκαμε στο τέλος του δρόμου, κι εκεί, στη μέση του πουθενά, ήτανε ένα εστιατόριο -να το κάμει ο Θέος- που δεν μας εγιόμιζε το μάτι. Τι να κάμουμε κι εμείς οι καψεροί, στανικώς εμπήκαμε μέσα και εκάτσαμε στα σκάνια.
Ο μάστορας άργουνε και τα σερβίτσια ήτανε τση συφοράς. Πώς να χορτάσουμε; Άδεια κι άδεια η μπάκα μας, εβαλθήκαμε να τηνε γεμίσουμε μ' αγέρα κοπανιστόνε. Επήραμε τόνο κι αρχινίσαμε να τραγουδάμε.
Με τα πολλά, ήρθανε και τα πιάτα: μακαρόνια, μακαρόνια και ...μακαρόνια! Οποία έκπληξις!
Ήτανε σερβιρισμένα με κάτι πράματα από πάνου, μαύρα, κατάμαυρα. Τι να κάμουμε, εξεκινήσαμε και σταματημό δεν είχαμε, όχι από την πείνα, αλλά από τη νοστιμάδα !!! Τόσο νόστιμη μακαρονάδα δεν είχαμε ματαφάει!
Εσταματήσαμε λοιπόν, το τραγούδι κι αρχίσαμε να τραγουδούνε τα πηρούνια μας. Του μαγείρου όμως, που ήτανε κι εστιάτορας και σερβιτόρος και δεν ξέρω γω τι άλλο, του εκακοφάνηκε που εσταματήσαμε το τραγούδι, κι εβγήκε όξω από την κουζίνα του με την κουτάλα και μας είπε εις άπταιστον ιταλικήν ... κάτι σιτσιλιάνικα, που σε μετάφραση εβγαίνε η σούμα: όσο τραγουδάτε έχει φαί κι άμα σας αρέσει.
Το λοιπό, να μην τα πολυλέμε, ετραγουδούσαμε μέχρι τα χαράματα, κι από μπάκα... όλη γιομάτη μακαρόνια με μελιτζάνες... γιατί η νοστιμάδα ήταν όλη σ' εκείνα τα μαύρα πράματα, που δεν ήτανε άλλο από μελιτζάνες...
Κι α δε με πιστεύετε για τη νοστιμιά τους, φάτε κάνα κομμάτι greek musaka και πείτε μου αν η νοστιμιά δεν είναι στη μελιτζάνα...
 |
| 1. φυτό στα πρώτα του βήματα - 2. ανθίσαν οι μελιτζανιές... - 3. η μελιτζάνα βγαίνει από το άνθος - 4. και συνεχίζει... - 5. και συνεχίζει ... - καλύτερα να μη βάλω την επόμενη φωτογραφία... |